In de nacht van 2 op 3 juli 1942 voerde de RAF een bombardementsvlucht uit op Bremen met 325 toestellen. Relatief vroeg in de oorlog bestond de vloot uit veel ‘oude’ type bommenwerpers, zoals de Vickers Wellington en Handley Page Hampden. Onder andere 460 RAAF Squadron deed mee aan deze aanval met zeventien Vickers Wellingtons. Eén van deze toestellen betrof Wellington Z1381 UV-H, die om 23:27 uur was opgestegen van vliegbasis RAF Breighton.
Vliegbasis RAF Breighton
De heenweg verliep rustig, en Wellington Z1381 UV-H, met haar volledig Australische bemanning, wist zonder problemen het doelwit te bereiken en de bommenlast af te werpen. Ook de terugweg verliep redelijk normaal, totdat het toestel het grensgebied naderde:
“Op ongeveer 13,000 voet (4000 meter) vlakbij de Nederlandse grens rapporteerde de neuskoepelschutter ‘twee flitsen van voren en precies in lijn met ons’, en toen bijna meteen werden we geraakt in de linkermotor. De piloot beval mij om de neuskoepel te openen maar mijn eerste poging bleek niet succesvol. Het toestel was de hele tijd aan het duiken, ogenschijnlijk niet onder controle en niet reagerende op beweging van de besturingskolom. Ik gaf de piloot zijn parachute toen ik opzij keek en de neuskoepelschutter zijn koepel zag verlaten. Op bevel van de piloot verlieten ikzelf, de neuskoepelschutter en de waarnemer het luik aan de linkerzijde van het toestel.“
Krantenartikel over de aanval op Bremen van 2 op 3 juli 1942
“De co-piloot was nog steeds bij de hoofdspar en de piloot nog achter het roer toen de waarnemer het toestel verliet. Ik verliet het toestel rond 9000 voet (2700 meter). Het toestel was nog steeds aan het duiken en de linker vleugel stond in brand. De staartkoepelschutter verliet het toestel zelfstandig. De co-piloot verliet het toestel te laat (rond de 50 voet (15 meter)) en de piloot zat nog achter het roer toen het toestel neerstortte. Ik zag geen parachutes in de lucht. Ik maakte geen contact met de andere overlevenden, waarnemer Maxwell J.A. Wyllie en staartschutter William G. Reed, tot 5 uur na we gevangen genomen waren.“
“De Duitsers lieten ons de persoonlijke eigendommen van de andere drie bemanningsleden zien en vertelden ons dat de piloot omkwam toen het toestel neerstortte. Co-piloot Darryl Downing kwam om toen zijn parachute niet open ging door de geringe hoogte, neuskoepelschutter William J. Taylor kwam om toen hij in aanraking kwam met hoogspanningskabels.” Verklaarde radiotelegrafist David A. Radke.
Wrakdelen van Wellington Z1381 UV-H in Hoogstede
Ook staartschutter William G. Reed gaf een korte verklaring: “Het toestel werd geraakt op 8000 voet (2400 meter) toen we terugkeerden van het doelwit. Het toestel stond in de brand en ik verliet het toestel. Radiotelegrafist David A. Radke en waarnemer Maxwell J.A. Wyllie werden net zoals ik gevangen genomen. Piloot Arthur M. Johnston, co-piloot Darryl R. Downing en neuskoepelschutter William J. Taylor kwamen allen om het leven.“
Wellington Z1381 UV-H werd neergeschoten door Unteroffizier Rudolf Frank en Unteroffizier Hans-Georg Schierholz van 1./NJG 3. Zij waren om 00:41 uur van de Duitse vliegbasis Vechta opgestegen in Messerschmitt Bf 110E-2, herkenningscode D5+HH.
Unteroffizier Rudolf Frank
De drie bemanningsleden die krijgsgevangenen werden gemaakt, werden afgevoerd naar het krijgsgevangenenkamp Dulag Luft Oberusel, te Frankfurt am Maine, om ondervraagd te worden. Vervolgens werden zij overgebracht naar Stalag VIIIb (vanaf 1943 bekend als Stalag 344), te Lamsdorf, boven-Silezië. Hier maakte staartschutter William G. Reed, die tijdens de crash een ontwrichte schouder opliep, verschillende ontsnappingspogingen.
De krijgsgevangenen van Barak 18A, Stalag 344 in de winter van 1943. Links van de lange man in het midden van de middelste rij staat David A. Radke
Bron: Bruce Radke
William G. Reed wist uiteindelijk op 17 juli 1944 Malmö, Zweden te bereiken, waarna hij op 10 augustus 1944 terugkeerde naar het Verenigd Koninkrijk waar hij werd opgenomen in het ziekenhuis om zijn ontwrichte schouder te behandelen. In maart 1945, toen William G. Reed ontslagen werd uit het ziekenhuis, was het eerste wat hij deed zich aanmelden voor de opleiding tot jachtvlieger. Dit werd echter afgewezen. Voor zijn ontsnappingspogingen die uiteindelijk succesvol waren werd William G. Reed onderscheiden met het Distinguished Conduct Medal.
Ook waarnemer Maxwell J.A. Wyllie deed een poging om te ontsnappen. In Stalag VIIIb ruilde hij van identiteit met Mordechai Melzer en nam deel aan de de groep gevangenen die werkten in Tarnowitz, zo’n negentig kilometer ten noorden van Stalag VIIIb Lamsdorf. Daar ontmoette hij de Britse Private Joseph Terry (echt naam Flight Sergeant Derek Scott, ook hij had van identiteit geruild). Samen besloten ze op 20 april 1943 te ontsnappen. Flight Sergeant Derek Scott verklaarde:
“Rond twee uur ‘s nachts [op 22 april] liepen we langs een spoorlijn in de richting van Krakau, dat ongeveer 25 kilometer verderop lag. We kwamen bij een spoorwegovergang. Een agent en een burger kwamen achter een schuurtje vandaan en de agent riep ons tot stoppen. De politieman vroeg naar onze paspoorten en ik antwoordde dat we die niet hadden. Toen vroeg hij wie we waren en ik zei dat we Britse krijgsgevangenen waren. Hij trok zijn revolver en bleef schreeuwen. Ik kon niet verstaan wat hij zei. Wyllie en ik stonden de hele tijd stil en zonder enige waarschuwing schoot hij Wyllie in de lies, Wyllie draaide rond op zijn voeten en strompelde weg van de politieman toen hij viel. De agent schoot hem toen in de rug en hij viel op zijn gezicht. Hij wendde zich tot mij en zei dat ik moest rennen. Ik bleef staan en hij kalmeerde. Hij stuurde de burger om me te fouilleren en marcheerde me toen naar de schuur. Hij wilde me niet in de buurt van Wyllie laten komen en liet de burger achter om me te bewaken en terug te marcheren naar Kressendorf (Krzeszowice) ongeveer vier kilometer verderop. Ik werd in het burgerdoel geplaatst, zag Wyllie niet meer, maar kreeg later foto’s van zijn graf.“
De politieman die Maxwell J.A. Wyllie neerschoot was Alfred Gebauer, lid van de Duitse speciale politie.
Laten we de herinnering levendig houden aan wat Flight Sergeant Arthur Maxwell Johnston, Sergeant Darryl R. Downing, Sergeant Maxwell Joseph Andrew ‘Max’ Wyllie, Sergeant David August ‘Dave’ Radke, Sergeant William James Taylor en Sergeant William Gerald Reed (DCM) voor onze vrijheid deden.
Arthur M. Johnston
Piloot
KIA
Darryl R. Downing
Co-piloot
KIA
Maxwell J.A. Wyllie
Waarnemer
DPOW
David A. Radke
Radiotelegrafist
POW
William J. Taylor
Neuskoepelschutter
KIA
William G. Reed
Staartschutter
POW/EVD
De drie bemanningsleden die sneuvelden tijdens de crash van Wellington Z1381 UV-H werden tijdelijk begraven op de begraafplaats te Lingen. Zij werden na de oorlog gerepatrieerd naar Reichswald Forest War Cemetery. De geëxecuteerde Maxwell J.A. Wyllie werd tijdelijk begraven te Kressendorf Cemetery (Krzeszowice), Polen. Hij werd later gerepatrieerd en begraven op de Commonwealth War Graves sectie van Krakow Cemetery, Polen.
Rust in vrede.
De graven van de bemanningsleden (AircrewRemembered)
Heeft u meer informatie over deze crash? Lever het aan!
Dit Lost Wings bord is mogelijk gemaakt door de Eems Dollard Regio (EDR).